Li Turre de Babel

Sur li terra esset solmen ún lingue e ún maniere de parlada.

Quande illi migrat ex li oriente, illi venit in un valley in li land Senaar, e illi logiat in it.

E li ún dit a su proximo: Veni, lass nos far briques e cocinar les per foy! E illi havet briques in vice de lápides e bitumine in vice de calce.

E illi dit: Veni, lass nos far un cité e un turre, li cúlmine de quel attiñe li ciel, e celebrar nor nómine, antequam noi va divider nos in li tot munde.

E li Dómine descendet por vider li cité e li turre, quel edificat li filios de Adam.

E il dit: Ecce! Un es li pópul e ún es su lingue; e to es, quo illi comensat far e illi ne es impedit in alquicos, quel illi decidet far.

Veni, ergo, lass Nos descender e confuser ta lor lingue por que li ún ne audi li voce de su proximo.

E talmen Deo dividet les ex ti loc in li tot munde; e illi cessat edificar li cité.

E pro to on nómina ti loc Babel, proque ta li lingues del tot munde esset confuset. E ex ti loc Deo disperset les super li surfacie de omni regiones.